Vandaag togen vijf van onze leden in de richting van La Roche-en-Ardenne, waarvandaan jaarlijks de Criquielion wordt verreden. Deze rit, genoemd naar de voormalig winnaar van o.a. Ronde van Vlaanderen, voert over 170 km en 3600 hm door de Ardennen. Hoewel geen echte wedstrijd, is er wel een tijdswaarneming en mogen de beste finishers het jaar erop in het eerste startvak van start gaan. Zo ook Roy, Onno en Kees. Arjan en Jaspert starten wat verder weg. Roy kende helaas veel pech met drie lekke banden, niet verwonderlijk gezien de staat van de wegen in dit deel van België. Hij stortte zich vervolgens op het helpen van zijn maatje Onno, die liefst 18 minuten van zijn eerdere tijd afsnoepte met een gemiddelde van ruim 32 km/uur. Dat halen wij simpele verschoppelingen op het vlakke met moeite. Allen finishten binnen de 7 uur.
De thuisblijvers hadden een rondje Veerse Meer op het programma staan. Vorig jaar werd deze rit voor het eerst verreden met de hulp van Jan Schriere, dit jaar moest routeplanner Jacco vertrouwen op zijn gps. Dat ging uitstekend dankzij het feit dat hij de braderie van Tholen op vrijdag liet voor wat hij was. Om half elf werd met 14 man een 1 vrouw gestart richting de Kleine Dijk, waar Armando werd opgepikt. Ook ons oudste lid Leen van Driel was weer van de partij. Over de Krammer werd koers gezet naar Bru, waarna langs het Watersnoodmuseum naar Zierikzee werd gereden. Bij Bru haakte Melanie (gepland) af en keerde huiswaarts. Het tempo zat er lekker in, en er werd in de bochten netjes ingehouden, ook wel eens lekker.
Na de Zeelandbrug werd direct langs de dijk naar Colijnsplaat gereden. Dwars over Noord Beveland ging het verder door plaatsen als Geersdijk en Kamperland. Een deel van Zeeland waar we niet vaak komen en eigenlijk is dat geheel ten onrechte, want het is prachtig, de lekke band van Wim P. daargelaten. Bij de Banjaard was Hans P. wel toe aan een appelpuntje, maar hij moest nog een kilometer of tien wachten tot de jachthaven van Veere, waar we neerstreken voor de koffie. Na de koffie werd het centrum van Veere vakkundig gemeden en over het sluisje ging het richting Arnemuiden. Voor Arnemuiden werd koers gezet naar Wolphaartsdijk en vonden we weer de gebruikelijke route naar het Goede Sas. Het bord van Amstel Bier lonkte, maar toch werd er moedig doorgereden. Op de Kattendijkse Dijk kreeg Leen het iets te kwaad en kreeg aan beide benen tegelijk kramp. Misschien toch niet zo’n gelukkige keuze, een rit van 170 km uitkiezen voor je comeback. En dat op je 75e. Bij de Postbrug werd geopperd hem op de pont naar Smerdiek te zetten, maar daar voelde Leen weinig voor. Ook de pont naar Perkpolder was geen optie, die is immers uit de vaart.
Omdat we ver voor lagen op schema, moest er nog een lusje ingebouwd worden over Kruiningen. Achter Krabbendijke bleek een voor velen onbekend splinternieuw fietspad te liggen. Om daar te komen moet je achter het spoor linksaf, waar we normaliter naar rechts gaan. Dat blijkt niet mee te vallen, met een bijna valpartij als gevolg. Op de Oesterdam bleven een viertal bikkels achter om Leen te helpen, de rest ging met stevige vaart richting Smerdiek. Hier was de grote tafel op het terras alweer gereserveerd en konden we genieten van de taart van Ron, die jarig was geweest.
